Vətən müharibəsinin şəhidi:
İsmayılov Sabir Ədalət oğlu Vətənimizin ərazi bötüvlüyü uğrunda şəhid olub. Sabir 16 iyun 1998-ci ildə zəhmətkeş ailədə dünyaya gəlib. Sabirabad şəhər 1 saylı tam orta məktəbi bitirib. Atası Ədalət kişinin söylədiyinə görə onun ürəyi həmişə Vətənlə döyünüb. Sağlamlığında problem olsa da, bu onun hərbi xidmətə getməyinə mane olmayıb. Döyüş bölgəsi olan Tərtərdə qulluq keçib, plyomotçu olub. 2017-ci ildə hərbi xidmətdən gələndən sonra geri qayıtmaq haqqında düşünürdü. Hey deyirdi ki, mən geri dönməliyəm, müddətdən artıq xidmətimi davam etdirməliyəm. Müharibə başlayanda ilk olaraq bizdən xəbərsiz rayon Səfərbərlik Xidmətinə rəsmi müraciət edərək könüllü olaraq döyüşə getmək niyyətini bildirib. 5 gündən sonra çağırış vərəqi alanda uşaq kimi sevinirdi. Hey deyirdi ki, ya şəhid olacam, yada qazi kimi qayıdacam. Sabir hərbi xidmətdə olanda yerli televiziyalardan biri onunla bağlı kiçik sujet çəkmişdi. O, deyirdi ki, ön cəbhədən qorxmayın, gəlin burada düşmənlə üz-üzə dayanın ki, düşmən sizin gözlərinizdə öz ölmlərini görsün.
Babası Sabir kişi də, atasının dediklərinə əlavələr edərək qeyd etdi ki, Sabir 4 bacının bir qardaşı idi. Mən özüm zabit olmuşam və rütbəm baş leytenantdır. Həmişə mənim hərbi biletimə baxıb deyirdi ki, baba mən səndən də yüksək rütbəli olacağam. Bacısının yoldaşı da, hazırda döyüş bölgəsindədir, baş gizirdir. Sabirin çöx arzusu var idi... Amma tale elə gətirdi ki, o, Cəbrayıl rayonunun Suqovuşan kəndi uğrunda gedən döyüşlərdə qəhrəmancasına şəhid oldu.
Sonda nənəsi Rəna xanım da öz ürək sözünü dedi:
- Mən bu gün də nəvəmi özümdən ayrı təsəvvür edə bilmirəm. Nəvəm şəhid olandan sonra hərbi komissarlığa getdim. Yalvarıb yaxardım ki, məni də aparın.
Orada bir hərbiçi məndən sorşdu ki, bibi neçə yaşın var? Dedim 70.
-Qurban olum sizin qeyrətinizə ,Ana,- deyərək kövrəldi və bir söz deyə bilmədi. Mən xeyli orada gözləyib evə qayıtdım.
...Şəhidlər ölmür. Şəhidlərimiz bizim qürur mənbəyimizdir. Bu gün hər bir vətəndaş "Bu Vətən bizimdir!” deyib canından keçən igid və mərd oğulları ilə fəxr edirlər. Şəhidlərimiz hər an bizim qəlbimizdədir, onlar düşüncələrə, xatirələrdə və ürəklərdə yaşayır və yaşayacaq!.
Rauf QARAYEV.
Şəhidlərimiz. Elgiz özündən sonrakı nəsillərə örnək oldu...
İnsan öz ömrünü adi bir həyat tərzi kimi də yaşaya bilər, heç bir iz qoymadan dünyadan gedər. Amma Sabirabad rayonunun Cavad kəndindən olan Elgiz Fuad oğlu Abbaslı adi ömür yaşamadı. Qısa ömrü ilə şəhidlik zirvəsinə ucalaraq ölümsüzləşdi, əbədiyyətə qovuşdu. Özündən sonrakı nəsillərə örnək oldu...
Elgiz Abbaslı 1998-ci il mayın 21-də anadan olmuşdu. N.Nərimanov adına 2 saylı Sabirabad şəhər tam orta məktəbini bitirmişdi. 2016-cı ildə həqiqi hərbi xidmətə çağırılan Elgiz, əsgərliyini Tərtər rayonunda yerləşən “N”saylı hərbi hissədə düşmənlə üzbəüz mövqedə keçirmişdi...
Elgiz Abbaslı hərbi xidmətdən qayıtdıqdan sonra Sabirabad şəhərində fəaliyyət göstərən iri mağazada çalışırdı. Ailənin yeganə oğlu, iki bacının bir qardaşı olan Elgiz hələ ailə həyatı qurmamışdı. Böyük arzuları vardı.
Elgizi görən, tanıyan deyir ki, vətənpərvər oğul idi...Onun atası da Birinci Qarabağ savaşında iştirak etmişdir.
Vətənin dar günündə düşmənə qarşı qəlbində qəzəb hissi olan bu gənc ötən il Vətən müharibəsinin elə ilk günlərindən cəbhəyə yola düşmüşdü...
Elgizin döyüş yolu Füzuli rayonu ərazisindən başlamışdı. Sonradan Cəbrayıl və Hadrut uğrunda gedən qanlı döyüşlərdə iştirak etmişdi. Şahidi olanlar danışırlar ki, Elgizgil Cəbrayıl yolunun üstündə içində iyirmi yeddi hərbi qulluqçu olan iki zirehli maşınla düşmənin pusqusuna düşərək ağır atəşə məruz qalmışlar. Bu zaman düşmən atəşi ilə vurulan birinci maşındakı əsgər yoldaşlarına kömək etmək üçün Elgiz özünü birinci irəli atmışdır Maşından iki nəfəri xilas edərək kənara çıxarıb növbəti yaralıların ardınca gedərkən partlayan mərmi nəticəsində şəhidlik zirvəsinə yüksəlmişdir.
Elgiz Abbaslı ölümündən sonra “Vətən uğrunda” və “Cəbrayılın azad olunması uğrunda” medalları ilə təltif edilmişdir.
Allah rəhmət eləsin!
Elçin NƏSİB
“Muğanın səsi”
